5 - 27 III 1999

Pejzaż osobisty Marka Domańskiego

"Pamiętam rzeczy-przedmioty z mojego dzieciństwa, zwykłe, banalne, nikomu niepotrzebne, części popsutych mechanizmów, kawałki patyków, zbite lusterka, które wyrzucone na śmietnik giną w nicości jako odpady cywilizacji. W moim dzieciństwie, uratowane przeze mnie, zaczęły żyć ponownie, jako klucze do tajemnic wyobraźni i snu. Dzisiaj odnalazłem je w fotografiach Marka Domańskiego, z tą różnicą, że przybrały nową formę egzystencji w świecie wykreowanym przez niego: w przestrzeni zamkniętej kadrem i zastygłej w walce z destrukcją. Domański w swoich fotografiach konstruuje własną przestrzeń nie ukrywając rodowodu swoich inscenizacji. Nie udaje i nie tworzy fikcji, rodem z dekoracji teatralnej. Nie są to też obiekty-rzeźby nieruchome i statyczne - monumenty. Monumenty bowiem milczą w swojej surowości i pompatyczności. W fotografiach Marka Domańskiego słychać szelest, stukot mechanizmów, czuć ciepło podgrzanego powietrza unoszącego puste organiczne formy. Razi odbite światło wpadające do obiektywu-oka. Ta drgająca i szeleszcząca egzystencja, ukazana na fotografiach autora prezentowanych zdjęć, rozgrywa się w kątach pokoju, na stole, w pudełku czyli miejscach wypełnionych czystymi i cudownymi w swoich nieskończonych możliwościach spełnienia - wspomnieniami z dzieciństwa, głęboko i na trwałe ukrytymi gdzieś w podświadomości dorosłego człowieka. Marek Domański należy do twórców, którzy rozwiązują postawione sobie problemy i idą dalej, nigdy nie wracają do dawnych spraw..."

Grzegorz Przyborek
Łódź, 20 października 1996

CopyLEFT ©1999 Marek Domański, Grzegorz Przyborek, Galeria FF ŁDK